- Mijn Account
- NL
De studie van Johann Sebastian Bachs composities voor de harp kent een lange geschiedenis. De eerste die hun educatieve belang inzag, was Robert Nicolas Charles Bochsa, die verschillende fuga's van Bach en Händel opnam in zijn monumentale harpmethode, Op. 60, en deze begeleidde met gedetailleerde vingerzettingen. Het duurde echter tot het begin van de 20e eeuw voordat grote harpdocenten uitgebreid aan Bachs repertoire begonnen te werken. Tot de meest illustere voorbeelden behoren Henriette Reniè, die twee delen met transcripties publiceerde, één met tien preludes en één met tien korte stukken; Alfred Kastner, die werkte aan de Tweestemmige Inventies ; Marcel Grandjany met zijn beroemde studies gebaseerd op partita's en sonates voor soloviool; en Annie Louis David, die twee omvangrijke delen met preludes en fuga's uit het Wohltemperierte Klavier publiceerde ; om nog maar te zwijgen van al diegenen die misschien wel een enkel stuk transcribeerden voor concertgebruik.
Click & Collect